Oude wijn in nieuwe zakken …

Verwondert het als ik zeg dat zelfs in 2024 huishoudelijk werk nog steeds overwegend als vrouwenwerk beschouwd wordt ? Onderzoeken bevestigen dat maar je moet enkel je licht een keer opsteken als dergelijk onderwerp ergens ter discussie komt om te beseffen dat het in de geesten van de mensen ook nog erg leeft. Zelfs in die van vrouwen zelf. Jaja !

Waar komt die hardnekkigheid toch vandaan vraag ik me af, terwijl ik ervan uitga dat niemand als ‘huishoudend’ of ‘zorgend’ ter wereld komt. We moeten het allemaal leren maar blijkbaar leert de ene sekse het veel sneller dan de andere en blijft het ook grotendeels hun volwassen leven bepalen.

gender role cooking

Eerlijkheid gebiedt het om toe te geven dat mannen meer tijd aan huishoudelijke taken opnemen dan mannen van voorgaande generaties. Doorgaans doen ze wel niet te vaak als traditioneel ‘vrouwelijk’ bestempelde klusjes zoals koken en schoonmaken, zo bleek uit een en ander. Meer nog, sociaal gezien worden vrouwen gemakkelijk negatief beoordeeld als ze een ‘rommelig’ huis hebben en/of andere dingen interessanter vinden dan de huishoudelijke klussen. 

Ongeschreven of geschreven gedragsregels en rituelen die in een samenleving gelden, of iemand er nu wel of niet in gelooft, beïnvloeden gedrag. Als het om geslacht gaat, ondergaan de stereotypische beelden over huishoudelijk werk (en kinderzorg) van de langzaamste veranderingen. 

De extra tijd die vrouwen besteden aan (onbetaald) huishoudelijk werk t.o.v. de mannen waarmee ze leven, is een oorzaak van genderongelijkheid. Het beïnvloedt de manier waarop mannen en vrouwen zich thuis verhouden maar evenzeer vaak hoeveel tijd vrouwen aan betaald werk (kunnen) besteden.

Volgens wetenschappelijke gegevens hebben vrouwen gemiddeld zo’n 2,3 uur per dag aan huishoudelijke taken op de teller staan, en de mannen waarmee ze samenleven 1,4 uur. Zelfs als er beweerd of gedacht wordt dat het huishoudelijk werk gelijkmatig verdeeld is, blijkt uit gegevens dat dit niet het geval is.

O.a. het rapport ‘De taakverdeling thuis’ van het Vlaamse departement voor Welzijn, Volksgezondheid en Gezin (auteur: Veerle Audenaert, 2021) staaft dat. Uiteraard is er nog veel meer informatie te vinden over dit onderwerp, zowel nationaal als internationaal. Voor de wetenschappelijk leek is het hoofdstuk SAMENVATTEND BESLUIT EN BELEIDSAANBEVELINGEN* het meest interessant vermoed ik.

Om het in een notendop te zeggen, de zorg(huishoud)taken die vrouwen doen hebben meestal een dagelijkse impact op hun tijdsbesteding/leven, daar waar het voor hun mannelijk partners over klussen gaat die minder vaak gebeuren en dus een kleinere impact hebben op hun dagelijks leven.

In discussies hoor je al wel eens geluiden als “Als beide partners in een relatie zich ergens in kunnen vinden, zonder zich gedwongen te voelen, maakt het toch allemaal niet uit”. Onze vrije keuzemogelijkheden worden echter ingeperkt door morele ongeschreven of geschreven gedragsregels. Als die gebaseerd zijn op hardnekkige stereotypen, ongelijke verwachtingen en uitkomsten hebben op iemands dagelijks leven en zijn of haar toekomst op korte of lange termijn, dan kan men zich terecht de vraag stellen hoe ongedwongen die keuzes gemaakt worden.

544712_4389400365705_377518206_n-1

Als iemand als Tom Coninx (Soms gaat emancipatie te ver) zichzelf typeert als oh zo ruimdenkend maar een probleem heeft met luiers verversen omdat hij vindt dat dit iets typisch is voor vrouwen… geeft dat dus, niet te verwonderen en volgens mij terecht, aanleiding tot de nodige discussie.

*https://departementwvg.be/sites/default/files/media/documenten/DeTaakverdelingThuis_def_b.pdf

Dit bericht is een match met : De kip of het ei – revisited !

Meer dan een deurmat

Rebecca-West

“I myself have never been able to find out precisely what feminism is: I only know that people call me a feminist whenever I express sentiments that differentiate me from a doormat, or a prostitute.” (Rebecca West)

Quotes (of quotables), ik heb er iets mee. Het zegt soms gebald waarop het staat zonder al te veel franjes of ellenlang proza.

8 maart, Internationale Vrouwendag.

Ik schreef al eens eerder over deze toch wel bijzondere dag voor mij (ook mijn katje Diva Muffin (18) is jarig vandaag) onder het label ‘revisited’. Dat het nog nodig is ?  Jazeker, want naar mijn redelijk sterk gevoel, krijgt ‘opnieuw bekeken’ stilaan de lading van ‘terug in de tijd’. De dreigende afkalving van verworven rechten, vandaag de dag een hete adem in de nek op allerlei gebied.  Een mens hoeft er de media maar op na te slaan en je voelt hem.

Quote voor vandaag :

“I do not wish women to have power over men; but over themselves.”

Mary Wollstonecraft, 1792, “A Vindication of the Rights of Woman”

a-vindication-of-the-rights-of-woman-6

In mijn jonge jaren las ik haar ‘A Vindication…’ en ook ‘The Wrongs of Woman’ (en zoveel meer want ik had nog veel te leren) en deze quote werd snel één van mijn favorieten. Als er weer eens het etiket ‘mannenhaters’ werd boven gehaald dan vond ik dat een kort en snedig antwoord daarop. 😉  Als vrouw had ik in diezelfde jonge jaren heel wat te stellen met de combinatie van privé- en beroepsleven en zelfs in mijn schaarse vrije tijd deed ik dus veel dingen tegelijkertijd. Had de wereld toen al kunnen beschikken over hedendaagse mediatoepassingen dan had ik…. tussendoor nog een podcast kunnen beluisteren. Dus, weinig tijd of liever luisteren dan lezen, podcast over Mary Wollstonecraft… Doen maar zou ik zeggen want het kan zelfs tussen de soep en de patatten 🙂  

Veel geluk Leo Grande

Leo GrandeOnder de titel ‘Good Luck to You, Leo Grande‘ gaat Emma Thompson op haar 62e volledig uit de kleren in haar nieuwste film. Misschien denkt u nu ‘ze is toch niet de eerste die dat doet’ en dat zou best kunnen, ik heb dat (nog) niet gecheckt. Maar het wordt interessant als ze vertelt wat haar beweegredenen zijn om het te doen.

Emma Thompson hoopt namelijk dat de film seks-positieve gesprekken op gang brengt. “Ik ken de geschiedenis in dit land, vooral van de puriteinse reacties op seks. Het onvermogen om erover te praten of de moeilijke aard ervan te erkennen. De gesprekken die rond seks bestaan in mijn cultuur zijn ofwel deprimerend of gewoon niet erg inspirerend,” ze zei in een interview met Variety. “We hebben een geschiedenis van het onderdrukken van plezier en in het bijzonder van het onderdrukken van seks, het onderdrukken van vrouwelijk seksueel genot,” voegde ze eraan toe.

Ze benadrukt dat ze het belangrijk vindt dat lichamen natuurgetrouw worden getoond/uitgebeeld op het scherm en ze meent dat ze het thema van de film  niet had kunnen doen vooraleer ze de leeftijd had waarover het gaat. “En toch maakt de leeftijd waarop ik ben het natuurlijk buitengewoon uitdagend, omdat we niet gewend zijn om onbehandelde lichamen op het scherm te zien”. En ze niet of nauwelijks zelfs te tonen, zou ik eraan toevoegen. Jaja, Emma Thompson is en blijft een vrouw naar mijn hart. Haar moeder (Phyllida Law) trouwens ook, ik denk meteen aan de The Winter Guest.

 

Wat zouden wij zonder het vrouwvolk zijn

Voor mezelf ken ik daarop het antwoord. Van nogal wat mensen weet ik dat ze vrouwen onmisbaar vinden, dat kan ik merken aan reacties als het weer eens een vrouwen- of moederdag is. Dat is nl. het moment waarop er, en vaak goed bedoeld, in superlatieven geuit wordt hoe onmisbaar ze wel zijn maar verder dan kook- en zorgkunsten komt het meestal niet.

Van nogal wat mensen weet ik dat ze vinden dat vrouwen niet te veel meer moeten ‘zeuren’ tegenwoordig want dat ‘vanalles‘ al gerealiseerd is als we het bijv. willen hebben gelijkwaardigheid en gelijke kansen. Vanalles is ‘kiekenstront’ zeiden ze vroeger bij ons thuis, ecusez moi le mot, maar ik kom uit een nest waar met weinig, maar welgekozen ;-), woorden de meeste inbreng van mijn kant in een discussie vakkundig in de kiem werd gesmoord. Maar zie, mijn stil verzet werd op die manier geboren, dus laat ik de vanallesmethode eens even omdraaien om net wél iets te zeggen. Nu, een inleiding moet er zijn om te komen tot wat ik de wereld wil insturen, dus hierna… de woorden die het Canvasprogramma ‘Wij vrouwen’ begeleiden.

54ceaaac-22d2-11ed-b07d-02b7b76bf47f

💪 ‘Wij, vrouwen’, elke dinsdag op Canvas en VRT MAX.

21.20u-22.15u

“Een gehuwde vrouw kon officieel zelfs geen brood gaan kopen.”, aldus Liliane Versluys in ‘Wij, vrouwen’. Er zijn grote stappen gezet in de strijd naar gelijkheid voor vrouwen, maar we zijn er nog niet.
De vierdelige reeks ‘Wij, vrouwen’ laat zien hoe de positie van vrouwen in onze samenleving veranderde. Achttien vrouwen van alle leeftijden en standen brengen hun verhaal. Hungetuigenissen worden geïllustreerd met straffe archiefbeelden.
Het zijn nu eens onthutsende en dan weer grappige verhalen over de opvoeding tot huishoudster, knokken om te mogen studeren, de verovering van de mannenberoepen, seksuele taboes en mannen die het nog altijd beter denken te weten.

il_570xN.1184502171_1sco

Ik kwam, ik zag en ik was erbij en ga natuurlijk toch ook de afleveringen kijken. Hopelijk velen met mij ….komaan mannen, jullie ook.

Verder lezen

Het beste moederdagcadeau….

is misschien wel de knuppel in het hoenderhok. Die ‘knuppel’ ben ik (weer een keer) vandaag…. Mijn eigen moeder zei het vroeger al. Ik weet dat het haar soms pijn deed. Uit liefde voor haar besteedde ik wel aandacht aan de dag zoals zij dacht dat ze het graag had (lees dit twee keer), op de traditionele manier dus. Maar op haar manier heeft ze zaadjes gelegd om soms eigenzinnige keuzes te maken, zonder dat ze dat zo besefte, zonder dat ze zo benoemd had willen zien, vanuit de beperkingen die zij uit haar jeugd en haar eigen leven duidelijk had aangevoeld. De wereld en de tijdsgeest waarin ik opgroeide en jong-volwassene werd hebben de rest gedaan.

Nu ben ik dé (inmiddels ‘oudere’) moeder en, for the record, heb voor mij persoonlijk nooit aan moederdagviering gedaan. Over het waarom ga ik dit keer niet beginnen, dat zal wel duidelijk zijn voor wie dit blog (al) eens doorstruint. Vandaag vraag ik wel graag aandacht voor wat de dochter hieronder zo treffend verwoordt en ook voor de geschiedenis van deze dag.

A cartoon by Ali Solomon, The New Yorker

Meid voor alle werk…. Maid

Maid (Netflix), wat een serie ! Brilliant, ik heb er niets dan superlatieven voor, eentje het herbekijken waard en wat een vertolkingen. Maar…. ook zware kost. Weze gewaarschuwd, het is geen ‘verhaal’ om vrolijk van te worden en toch verleidde het tot binge-watchen.

Alex en Maddy

Samengevat vertelt Maid het verhaal van een jonge moeder die een baan heeft als schoonmaakster en tracht alles in het werk te stellen om haar kleuter Maddy een goede verzorging te bieden en een degelijke toekomst voor hen allebei op te bouwen. 

Niettegenstaande de titel ‘Maid’ en het daarover ook wel gaat, is de oorzaak van wat ‘Alex’  doormaakt, terug te voeren naar familiaal en relationeel geweld/misbruik.

‘Maid’ is geen ver-van-mijn-bed-show. Terwijl het zich afspeelt in Amerika mogen we niet uit het oog verliezen dat emotionele misbruikers zich op vergelijkbare manieren gedragen, waar ze ook wonen, gelijk waar in de wereld. Hoewel fysieke mishandeling een zwart-op-wit dossier van littekens en kneuzingen kan achterlaten, is de mentale tol van emotioneel huiselijk geweld in veel opzichten moeilijker te beoordelen en ergo te bewijzen. Zelfs voor slachtoffers is het soms moeilijk beseffen/aanvaarden dat er sprake is van mishandeling omdat er geen (niet altijd) fysieke incidenten zijn.

Ik schreef het al, geen lichtvoetige serie, een leven dat noodgedwongen geleefd moet worden met vallen en opstaan.  Kijken maar is mijn suggestie, want vast en zeker de moeite waard, niet enkel qua inhoud maar ook qua stilistische uitvoering en muziek…. en de uiteindelijke afloop is positief. 

De hoofdfiguur, Alex, wordt vertolkt door Margaret Qualley. In real life dochter van Andie McDowell, en ook in de serie is dit het geval. 

Gewikt en gewogen

Feministisch generatiedebat op 28 mei

Op 28 mei organiseert de UGent het feministisch generatiedebat. Verschillende generaties van feministen kijken naar de rol van vrouwen in kunst, ecologie, wetenschap, politiek en media. Wat waren de uitdagingen in het verleden en wat brengt de toekomst voor het feminisme ? Je kan het debat gratis online volgen.


Feminisme: meer dan een genderdiscussie ?

Wat is feminisme? Vraag het aan feministen van verschillende generaties en je krijgt een andere invulling. Maar ook de manier waarop ernaar feministen gekeken wordt, evolueert. Een gesprek over het belang van gender, inclusiviteit en de toekomst van het feminisme.

Professor Marysa Demoor stond aan de basis van het genderbeleid aan de UGent en spreekt zich regelmatig uit over feministische issues. Warda El-Kaddouri is dertig jaar jonger, journaliste voor de Groene Amsterdammer en studeerde en doctoreerde aan de UGent. Hoewel ze zich beiden fier ‘feminist’ noemen, vullen beide generaties feministen het toch net iets andere in.

Traditionele rolverdeling

“Ik kom uit een tijd waar jongens en meisjes meestal niet dezelfde kansen kregen. Thuis hadden de meesten een traditionele gezinssituatie waarbij de vader ging uit werken en de moeder thuis moest blijven voor de kinderen en het huishouden”, vertelt professor Demoor. “Als je zulke dingen van thuis meekrijgt, speelt dat een rol op je ambitie en professionele toekomst als vrouw.”

Het typisch vrouwelijke werd jarenlang heel laag ingeschat in de professionele wereld. “Kijk bijvoorbeeld naar de literatuur. De werken van vrouwelijke auteurs werden lang als minderwaardig beschouwd, hoewel hun werken even goed zijn als die van hun mannelijke evenknie.”

Die traditionele rolverdeling bestaat nog steeds. “Vrouwen dragen nog steeds het grootste deel van het huishouden en in belangrijke vergaderingen zie je nog steeds meer mannen dan vrouwen. Gelukkig krijg ik steeds meer bijval wanneer ik me daartegen verzet. Ook van mannen”, zegt de professor.

Marysa Demoor

Meer dan gender

Maar die focus op gender alleen is voor journaliste Warda El-Kaddouri onvoldoende. “We moeten niet alleen kijken naar gender, maar ook naar huidskleur en sociaal-economische afkomst. Er zijn veel meer factoren die bepalen hoe je leefwereld eruit ziet als vrouw. Dat wordt in de eerste feministische golven over het hoofd gezien.”

“Het is goed dat er gesproken wordt over de loonkloof en het glazen plafond in de bedrijfs- en academische wereld, maar er zijn veel vrouwen die daar niet eens binnen komen. Discriminatie op basis van status, opleiding en religie spelen ook een rol”, vindt El-Kaddouri. “Het mag niet enkel gaan over hoogopgeleide, blanke vrouwen uit de middenklasse. We moeten solidair zijn met iedereen. Het draait om meer dan rechten voor vrouwen. Het draait om mensenrechten.”

Die solidariteit moet bijvoorbeeld ook gelden voor transpersonen. “We moeten als feministen inclusiever zijn dan vroeger. Vijftig à zestig jaar geleden speelde het minder om ook transpersonen te betrekken. Bij de nieuwe generatie feministen zit dat er gelukkig wel al meer ingebakken. Maar we zijn er nog niet.”

 
Warda El-Kaddouri

Mannen haten

En dan is er ook nog de manier waarop feminisme gepercipieerd werd en wordt. Volgens professor Demoor is daar een sterke evolutie in te merken. “Toen ik me vroeger als jonge vrouw aan de universiteit een feministe noemde, dachten anderen dat ik anti-man was. En dat naar analogie met een strekking in de Verenigde Staten, ‘radical feminism’, die zich bewust kantte tegen mannen. Zo ben ik natuurlijk nooit geweest. In mijn ogen bega je dan dezelfde fouten. Feminisme betekent voor mij dezelfde kansen, rechten én plichten voor iedereen.”

“Ik heb de indruk dat er nog steeds mensen zijn die feministen als een gevaarlijke groep zien”, vindt El-Kaddouri. “In mijn ogen zijn er twee sporen nu: mannen die zich zelf ook feminist noemen en een groep die feministen verbinden met extreem-links en de wokegeneratie.”

Een betere of slechtere toekomst ?

Hun hoop voor de toekomst ? El-Kaddouri schat het niet zo positief in. “Ik heb het gevoel dat we als maatschappij meer uit elkaar groeien, ook als het gaat over de strijd van feministen. Door sociale media, tv ‘on demand’ en populistische stromingen komen we amper andere visies en stemmen tegen. Ik hoop dat we elkaar opnieuw kunnen vinden en genderdiscriminatie samen kunnen aanpakken.”

Professor Demoor ziet het rooskleuriger. “Er is al veel veranderd op relatief korte tijd. Twintig jaar geleden had ik nooit gedacht dat ik zoveel bijval zou krijgen van mannelijke collega’s voor meer vrouwen in hoge bestuursfuncties en als rolmodellen. Als dat in de toekomst nog meer voorkomt, zijn we in elk geval op de goede weg.”

Deze tekst werd overgenomen van Durf Denken UGent : https://bit.ly/3hSLzxl als aankondiging voor het Feministisch Generatiedebat van 28 mei. Gratis en online. Het lijkt je interessant en je wilt deelnemen ? Schrijf je in

Sofagate ?

Ja, Michel had van alles kunnen doen, samen met VDL op de sofa gaan zitten bijv., dan had de potentaat daar vooraan alleen gezeten.

Maar goed, de aanleiding is natuurlijk niet de houding van Michel maar wel de houding van Erdogan t.o.v. vrouwen. Er hadden 3 stoelen moeten staan, dat het niet zo was, volgens mij geen toeval.  Onbedoeld incident ? Denk het niet, een man die zijn land vorige maand terugtrok uit de zogeheten Istanbul-conventie, een internationaal verdrag over vrouwenrechten….

En dit : ‘De Europese Commissie erkent dat het een problematische situatie was, maar wil er geen al te groot issue van maken.
Waar blijft collectieve politieke/diplomatieke statement ? 🤢

Zeggen dat ik er niet goed van wordt is een understatement !